یاصاحب عصروزمان

ای حجت زمانه!‏ دارم سؤالی از تو:
آیا توان که یک روز آن روی ماه دیدن؟

کی می‏شود ظهورت؟ تا فصل شادی آید
با دیدن رخ تو از غصه‏ها رهیدن

عمری است این امیدم: روزی تو را ببینم
بوسه زنم به پایت، وز تو دعاشنیدن

دشمن ره صفا را بر روی شیعه بسته
خم گشت قامت ما از پیش و پس خمیدن

خوش باد گر که ما را یک شب دهی اجازه
در زیر سایه‏ی تو یک لحظه آرمیدن!

گوید «بنیسی» زار با اشک و آه و ناله:
«از تو به یک اشاره، از ما به سر دویدن»